Pròt me nie vant miellènniejum. Ik bèn et schôon zat. Èn wèsse der nie ammel òn vaastknêûpe èn ònbraaje. Oewe kompjoeter zo der meej ophaawe. Ènnet gas, et waoter èn et licht! Èn wè dènkte gij van al die krèùsrekètte? Kunne die zôomar afgaon? Dè die bromskoeterkes, die affeseerplèngskes van teegesworreg, de maacht op straot hèbben oovergenoome, dè heej meschient ok wèl meej et ènd van de euw te maoke. Der zènner die Nostradamus wir van stal gehòld hèbbe. 

Vòlges hem vergao de wèèreld nòg dees jaor, nèt as vurreg jaor trouwes, ènt jaor daorveur ok. Nou, asset zonne zôoj wòrt, maag dè ok bist. Zeeker naa de paus de hèl heej opgeheeve. Braojen èn braande isser niemer bij. 

As wij naa is beloove dè we vòlgend jaor et zeuvende dikteej van de Tilburgse Taol òrganniezeere? Dan moet et ammel wèl durgaon. Ge kunt tèùs alvaast gòn oefene. Òf zut zôo zèèn dè ok et Tilburgs meej et nuujaorsvuurwèèrk meej de lucht ingao? 

Vraogen òn alle kaante. Ge moet er nie òn dènke dètter dan gin meense mir zèn om Tilburgs meej te praote. Iets klòpter wèl van. Der wòrt steeds minder diejalèkt gepròt, dus dè lopt al zon bietje op en ènd. Afijn, ge kunt allêen mar afwòchte, is mèn gedòcht.

De door Hans Hessels voorgelezen versie: