Den euroo komt eraon. Hoe Iang zot duure vurdèmme zonder ons suf te reekene vanèèges ònvuule wèttie wèrd is? Tòch wènde daor gaaw aon. Vruuger hamme tòch ommers ok vrèmd gèld, bevobbeld frangskes as we nòr den Bèls ginge. Èn nòg veul vruuger, toen ik en klèèn kèènd waar, kèndeme hier ok nòg aander munte. Toen haddemme en halIefke èn ok nòg ene soe. Dè waar enen halve stèùver òftewèl tweeènenenhalve sènt.Dè waar toen veul. Wij krêegen op zondag mistal mar êene sènt èn wij wiesse persies wèttie wèrd waar. Want as kènder reekendeme toen nie in munte, mar in snoep: zoveul sjèp òf zoveul bròkke kattespaaw konder vur kôope.

Kiendjes moeste toen ok nòg kôope. Die wiere nòg nie gemòkt. Èn ze waare duur ôok. Die kosse wèl ene fèftiger kòsse, dòchte wij teminste. Die krêede pas as jöllieje paa en tèdje goed gespaord ha èn wir es ene flinken dèùt int zèkske doen kos. Dan kwaamper wir zon klèèn mölleke bij. Èn as ons moeder dan in de kraom Iaag, kwaam de femielie èn de buurt meej de krommen èèrem. Die bròchte dan vur heur in der körf ammòl lèkker spul meej om òn te stèèrke. Vur ons viel der dan wèl es enen èkstra sènt aaf. Vural as ons taante Sjaan kwaam. Dè waar ons sèùkertaante. Die ha ginne meens èn ha dus ok nôot gin kiendjes hoeve te kôopie. Die waar verrèkkes rèèk gebleeve, èn die gaaf ons soms wèl es zôo mar en dubbeltje vur onze spòrspòt!

De door Hans Hessels voorgelezen versie: