Ak vruuger meej Nètte van bij ons nèffe wo praote, dan liep ik den hòfpad op èn riep oover de hèg. Dan kwaam zij ok nòr bèùte èn dan kosse we goed zôo en uur òf tweej gòn stòn saawele. Dè ging dan oover de nuuwe klèène van ons Miet èn dè dè kèènd mar nie wo groejen omdè et zòg nie bij der afkwaam èn meer van dieje praot. Dikkels ging et ôok oover de dooj in de buurt. Dè waare we dan gewaor gewòrre omdè de gerdèène daor dicht waare òf omdètter zon busseltje vur de deur ston. As daor witte strikskes òn zaate dan waarder en kiendje dôod.
Soms kwaam enen dodsbidder langs om òn te zègge hoeneer de begròffenis waar. We wiesse dan gelèèk ôok òf et en rèèk lèèk waar, want dan liep er midden oover de kaaje zonne schreuwer meej ene witten doek vur zen snèùt. Jè wètter in de buurt zôo vurviel, dè wierde vlug gewaor. Èn wètter daorbèùte gebeurde, hoefde we eigelek nie te weete, dè waar mar ballast.
Teegesworreg is dè anders. Die snòtjong moete nie allêen veul leere, mar ze willen ok alles metêen weeten ôok. Nimt naa onzen Dènnis, jè dè ìsser êene van onze Sjaarel. Diejen brak zit de gòdsgaanseleken dag aachter zene kompjoeter. Dan zittie te sjètte zeetie. Dès aawmeute meej oe haande, mare dan nie nèt as de dôove, mar anders. Soms sjèttìe meej de klèènkènder van ons Jèt, mèn zuster die nò den orlòg meej ene Canadees is getrouwd. Dè gao dan int Èngels. Jè die jong daor òn den aandere kant kènnen ok gin Tilbörgs mir, war. Pas geleeje heetie nog gesjèt meej de wèthaawer, oover dè hullie hangplèk nie dugde. Dè zon wij vruuger tòch nie gedörfd hèbbe.
Soms begient er in zene zak ineens en meziekske te speule, òffet gao daor rèère. Dan vattie zon apperaatje èùt èn dan krèègtie en èsèmèske van zen mèske zeetie. Die wont wèl om den hoek, mar zôo schèènet vlugger te gaon. Wij wilde mekaare vruuger zo veul meugelek zien èn eigelek ok wèl en bietje vuule. Mar zullie wille gelêûf ik allêen mar weeten òf et daor schôon weer is. Wè nukt dè naa tòch! Is dè naa kommuuniekaasie?
De door Hans Hessels voorgelezen versie:
|
Dikteejs >