Fiste kunneme in Tilbörg ommers as de biste. Nie dèt dan en bistebènde wòrt. Nèè bij de boere moese vruuger de biste zèlfs irst de stal öt zèèn vurdètter gefist kos wòrre. Vural asser wir es en dòchter òn de man gebròcht waar. Dan wier dieje stal goed ötgemist: de grup wier dichtgeleej meej strooj èn plaanke, der kwaame lange tòffels te staon meej wit pepier derooverheene, der wiere klapstuultjes gelind bij den braawer, èn dan kos de brölòft beginne. Zon fist duurde bij ene rèèken boer bekaant wèl en hil week.

Wij fiste hier bij deezen boer mar êenen aovend èn hij hoeft ok nie irst de biste bèùte te rêepe, want die heetie niemer. Witte kleekes oover de tòffels kunne der ok niemer aaf, mar we zinge wèl liekes öt en buukske. Vruuger din ze dan ok nòg stukskes tusse de schèùfdeure: oover ‘Van der Stêen meej zen dèrde bêen’ èn meer van dieje kwats. Èn gelaage dètter dan wier! Schèùfdeure zènner ok al bekaant gimmer, mar de Tilbörgers haawe nòg wèl van optreeje. Daor hèbbe ze naa De Vòrst èn Et Karree veur, èn ze doen et dikkels allêeneg mar asse subsiedie krèège van de geminte. Wij hèbbe dè ok gehad hurre. Mar nie vur dees fist. Göllie drinkt venaovend allemòl van oewèège. Nèè, de geminte heej ons gekieteld meej onzen diksjenèèr èn onze Tilbörgerdag. Èn dès gaddoome ok en goej reeje vur fist! Grôot fist meej klèèn èèrepel zogezeej. Mar die èèrpel hèm al op, naa isset tèèd vur wèdaanders, zo Fraans Verbunt gezeej hèbbe, èn gelèèk hòttie dan, want dieje meens hò aatij gelèèk. Tis tòch sund dèttie der niemer is!

Proost war!

De door Hans Hessels voorgelezen versie: